پس از ماه مبارك رمضان...

محبّ الزهراء · 16-08-2012, 04:53

آيت الله ابراهيم اميني
... پس از ماه مبارك رمضان

جابربن عبدالهي انصاري مي گويد كه جمعه آخر ماه رمضان خدمت رسول گرامي اسلام(ص) مشرف شدم، به من فرمودند: جابر اين جمعه آخر رمضان است، فرمودند: وداع كن با اين ماه!
مسئله اين است كه وداع يعني چه؟! مگر ماه رمضان يك موجود ذي شعوري است كه با او وداع كنيم؟ وداع كردن ماه رمضان يعني چه؟ آيا صرف اين كه دعاي وداعي كه در مفاتيح هست را بخوانيم، كافي است.
مرحوم سيدبن طاووس در كتاب «اقبال» پس از اينكه اين داستان را از قول جابر مي آورد از پيامبر(ص) نقل مي كند كه معناي وداع چيست؟ آيا اين است كه بگوييم: خداحافظ ماه رمضان، ما رفتيم! مسجدها و كارها را رها كنيم بگوييم خداحافظ ماه رمضان! يا اينكه معناي ديگري دارد؟
سيدبن طاووس كساني را كه وارد ماه رمضان مي شوند، به سه دسته تقسيم مي كند و درباره آنها توضيح مي دهد؛

وداع افراد خاص
دسته اول كساني هستند كه قدر ماه رمضان را دانستند و حداكثر استفاده را از ماه رمضان بردند. آنها مهمان خداوند بودند و از الطاف خدا هر چه توانستند بهره گرفتند، شب هاي احيا را درك كردند و در نماز جمعه و جماعت شركت كردند و ...
اينها خوب است كه (منقول از سيد بن طاووس) ساعتي تأمل كنند و با خود بينديشند در خصوص كارهايي كه در اين ماه كردند؛ مانند شركت در نمازهاي جمعه و جماعت، كمك به فقرا و در نهايت خواهند گفت كه الحمدلله! روزه هاي ما روزه هاي واقعي بود.
زبان مان روزه بود، گوش مان روزه بود، شكم مان و همه اعضا و جوارح مان روزه بود، درهاي بهشت روي ما باز شده بود و درهاي جهنم بر ما بسته بود و با توفيقات الهي توانستيم حداكثر استفاده را از ماه مبارك رمضان ببريم.
ماه رمضان را در خلوت خود خطاب مي كند و مي گويد كه ما حداكثر استفاده را از تو برديم و حتي استفاده هاي خود را نيز از ماه مبارك به نظر مي آورد، صحبت مي كند و بعد مي گويد حالا اين ماه كه تمام شد، اما من مي توانستم بيشتر از آن استفاده كنم، مي گويد كه من قدر اين الطاف الهي را مي دانم و پس از ماه رمضان هم سعي مي كنم كه دستاوردهاي اين ماه را حفظ كنم، همچنان در نماز جمعه و جماعت شركت مي كنم، همچنان دعا مي كنم، صدقه مي دهم و ديگر گناه نمي كنم. چشمانم را كه توانستم در يك ماه ببندم را باز هم مي بندم، توانستم رياضت بكشم و تمرين كردم، دستاوردهاي اين تمرين ها را حفظ خواهم كرد و بعد از ماه رمضان هم همين طور خواهم بود و بعد مي گويد كه ان شاء الله تا سال آينده هم اگر زنده بمانم نيز از تمام لحظات آن استفاده خواهم كرد .
اين وداع، وداع افراد خاص است. مي گويد كه من در اين ماه تقوا پيشه كردم، تمرين كردم و ديدم كه مي شود و امكان دارد كه چشم و زبانم را پس از ماه رمضان هم با توفيق الهي حفظ كنم. اينها بهترين وداع است.

وداع با حسرت
اما دسته دوم كساني هستند كه آن طور كه بايد از ماه رمضان استفاده نكردند و در استفاده از فيوضات آن اهمال كردند، در نماز جمعه و جماعت شركت كردند، صدقه دادند اما نه به اندازه كافي، به هر حال يك كارهايي كردند و سعي كردند كه چشم و زبان شان را به هر طريق ممكن حفظ كنند و از گناه هم يك مقداري خود را حفظ كردند، اينها روز جمعه آخر ماه مبارك را ساعتي مي نشينند و با خود خلوت مي كنند و اين اعمال را زير نظر مي گيرند و با اين ماه صحبت مي كنند و مي گويند كه ما توانستيم به طور نسبي گناه نكنيم. اين از الطاف الهي است و از كمك هاي خداست كه ما توانستيم به مقدار وسع مان يك مقداري به فقرا و درماندگان صدقه دهيم، در حالي كه مي توانستيم بيشتر بدهيم، اما نداديم. با خود مي گويند كه در اين ماه دروغ نگفتيم، اما متأسفانه غيبت كرديم، اعمال شان را يك به يك بررسي مي كنند از كارهاي خوبي كه انجام داده اند خوشحال مي شوند و مي گويند كه الحمدلله اين كارها را ما انجام داديم و اما كارهايي را كه توفيق پيدا نكردند، متأسف مي شوند و مي گويند كه خدايا اين ماه رمضان را چه جور از دست داديم، حيف نبود؟! خودشان را خطاب مي كنند كه ديدي چه اشتباهي كرديم، اين ماهي كه درهاي جهنم به كلي بسته بود، چرا بعضي وقت ها باز كردي و چرا درهاي بهشت را بعضي مواقع به روي خودت بستي. كارهاي خودشان را در اين ماه بررسي مي كنند و بعد هم مي گويند كه خب حالا كه به طور كامل نتوانستيم استفاده كنيم، اما اين مقداري كه استفاده كرديم را ادامه مي دهيم. گاهي به مسجد مي رويم، اين جور نباشد مسجد را رها مي كنيم، صدقه را هم بعد از ماه رمضان مي توان داد. بعد از ماه رمضان به نامحرم نگاه نمي كنيم، دروغ نمي گوييم، غيبت نمي كنيم، به هرحال اينهايي كه تمرين كردند مي گويند كه اينها شدني است.
ماه به ماه مي گويند كه ما قول مي دهيم اين دستاوردها را از دست ندهيم و نگه داريم. اين هم يك دسته كه اگر اين هم باشد كار نسبتاً خوبي است. بر طبق آمار در ماه رمضان چهل درصد جرايم كمتر مي شود و معلوم مي شود كه اين ماه رمضان يك ماه پر بركتي است، خب همين 40 درصد را اگر كه ما حفظ كنيم سال ديگر هم 40 درصد ديگر به آن اضافه كنيم، دستاورد خيلي خوبي خواهد داشت .
سعي كنيم كه با اين ماه رمضان به اين صورت وداع كنيم. دعاي وداع در مفاتيح هست، اينطور وداع كنيد. سيدبن طاووس هم اين را ذكر مي كند.

دسته سوم، آن كساني هستند كه اصلاً، كانه ماه رمضان نبوده و هيچ كاري نكرده اند، اينها بد بخت و بيچاره هستند، البته آنها خوشحالند از اين كه اين ماه مي رود. ماه رمضان مزاحم شان هم بوده است.

¤ خطبه اول نماز جمعه قم، پنج مهر 1387 مصادف با 25 رمضان 1429

محب المهدي (عج) · 10-07-2016, 12:57

بعد از ماه رمضان چه کنیم؟

فرصت ناب بعد از ماه رمضان را از دست ندهیم. مثل کسی نباشیم که از فروشگاه کلی خرید کرده ولی در آن را باز نمی کند!/ حالِ خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از ورزش است./ چرا در مفاتیح الجنان، برای ماه شوال ادعیۀ چندانی نوشته نشده است؟/ بهترین استفاده از فرصت بعد از رمضان «عادت به خوبی‌ها» است

فرصت ناب بعد از ماه رمضان را از دست ندهیم. مثل کسی نباشیم که از فروشگاه کلی خرید کرده ولی در آن را باز نمی کند!/ حالِ خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از ورزش است./ چرا در مفاتیح الجنان، برای ماه شوال ادعیۀ چندانی نوشته نشده است؟/ بهترین استفاده از فرصت بعد از رمضان «عادت به خوبی‌ها» است
حجت الاسلام پناهیان:
یکی از غفلت‌های مهم ما این است که قدرِ بعد از ماه مبارک رمضانِ خودمان را نمی‌دانیم. در حالی که هرچه در ماه مبارک رمضان عبادت کنیم، تازه آغازی برای زندگی معنوی پس از ماه رمضان است.
این‌کار مثل این است که از فروشگاه خرید کرده‌ایم، حالا بعد از ماه رمضان، این خرید را به منزل آورده‌ایم و باید درِ آن را باز کنیم و از آن استفاده کنیم ولی معمولاً استفاده نمی‌کنیم.تقوا ثمرۀ روزه است که بعد از ماه رمضان باید به چیدن این میوه بپردازیم.
مؤمنین بعد از ماه رمضان، ذائقۀ بهتری دارند. اما شیطان-غالباً- نمی‌گذارد ما به این حالِ خوش بعد از ماه رمضان توجه کنیم و از آن بهره‌برداری کنیم.
حالِ خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از ورزش است. خیلی بد است که انسان از نشاطی که بعد از ورزش جسمی و روحی پیدا می‌کند، درست استفاده نکند.
برای عموم مردم، ماه رمضان خبرهایی هست. ولی برای خواص مؤمنین هم بعد از ماه رمضان خبرهایی هست. البته بی‌خبران، خبری از بعد از ماه رمضان ندارند!
انسان بعد از ماه رمضان، مثل کسی که به کربلا برود و برگردد و حال خوشی پیدا کند. او وقتی به هیأت برود، خیلی بیشتر از قبل، به او مزه می‌دهد.
چرا در مفاتیح الجنان، برای ماه شوال ادعیۀ چندانی نوشته نشده است؟ چون ما در ماه رمضان سنگ‌تمام گذاشته‌ایم، و حالا خودمان باید با انرژی و توانی که در ماه رمضان به‌دست آورده‌ایم، بدویم و مسیر را ادامه دهیم. مثل دونده ای که به صورت طبیعی: «بعد از عبور از خط پایان، چند قدم دیگر هم می دود!»
کسانی که یک‌دفعه‌ای ترمز می‌کنند معلوم می‌شود که حرکت‌شان در ماه رمضان حلزونی بوده است!
بعد از ماه رمضان، رفتارها باید تفاوت پیدا کند. یکی از پیشنهادها «عادت دادن جان خویشتن به کارهای خوب و خیر» است. امام محمد باقر(ع) می‌فرماید: «عَوِّدُوا أَنْفُسَکُمْ الْخَیْرَ»(الخرائج و الجرائح/2/596) یعنی خودتان را به کارهای خیر، عادت دهید.
در روایات خیلی به «عمل مداوم» تأکید شده و تصریح فرموده‌اند که تداوم عمل خیلی مهمتر از خودِ عمل است. (إِنِّی أُحِبُّ أَنْ أَدُومَ عَلَى الْعَمَلِ إِذَا عَوَّدَتْنِی‏ نَفْسِی؛ مستدرک‌الوسایل/1/129(
عادت فقط مربوط به رفتار نمی‌شود. می‌شود قلب را به برخی دوست‌داشتنی‌ها عادت داد. پیامبر(ص) در روایت می‌فرماید: «قلب خودتان را به رقّت(نازکی) عادت دهید و زیاد تفکر کنید و...؛ عَوِّدُوا قُلُوبَکُمُ الرِّقَّةَ وَ أَکْثِرُوا مِنَ التَّفَکُّرِ وَ الْبُکَاءِ مِنْ خَشْیَةِ اللَّه‏»(اعلام‌الدین/146) مثلاً بگوید: «من عادت کرده‌ام گریۀ درِ خانۀ خدا را دوست داشته باشم» نه اینکه «یک حالی پیدا کنم و بروم درِ خانۀ خدا گریه کنم!»
ما نمی‌خواهیم فقط به یک «حالِ خوش معنوی» برسیم، بلکه می‌خواهیم به «مقام خوش معنوی» برسیم. در ادعیه نیز از این «مقام» سخن گفته شده است. انسان در آنجا «مقیم» می‌شود نه اینکه یک لحظه شهاب وار بیاید و برگردد.حالا چطور می‌توان به مقام خوش معنوی رسید؟ با عادت.
بهترین زمان برای این «عادت دادن» بعد از ماه رمضان است، چون ما دیگر هیچ‌وقت این‌قدر قدرت معنوی نداریم.
برای عادت، برنامۀ یک‌ساله نیاز است. و بهترین وقت برای یک برنامۀ یک‌ساله از این ماه رمضان تا ماه رمضان بعدی است (إِذَا کَانَ الرَّجُلُ عَلَى عَمَلٍ فَلْیَدُمْ عَلَیْهِ سَنَةً ثُمَّ یَتَحَوَّلُ عَنْهُ إِنْ شَاءَ إِلَى غَیْرِهِ وَ ذَلِکَ أَنَّ لَیْلَةَ الْقَدْرِ یَکُونُ فِیهَا فِی عَامِهِ ذَلِکَ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ یَکُون؛ کافی/2/82‏(
الان که هنوز آثار روزه و عبادت‌های ماه رمضان، در شما هست، شروع کنید به برنامه‌ریزی کردن برای یک‌سال آینده. اگر این کار را انجام دهید، ان‌شاء الله تا شب قدر سال آینده، به نتایج خوبی خواهید رسید.
در هیأت‌، شما را به گریه کردن برای امام حسین(ع) عادت می‌دهند. وقتی این را هر هفته انجام دهید، در واقع دارید خودتان را به رقّت در روضه و مظلومیت اهل‌بیت(ع) عادت می‌دهید.آنگاه فقط ما نیستیم که به اهل‌بیت(ع) عادت می‌کنیم، بلکه اهل‌بیت(ع) هم به ما عادت می‌کنند. زمین و آسمان هم دل‌شان برای گریه‌های شما تنگ می‌شود...
94/05/08‏
لینک صوت و متن اینجا

16-08-2012, 04:53	#1
محبّ الزهراء مدیر ارشد انجمنهای نور آسمان تاریخ عضویت: Feb 2010 محل سکونت: ماه نوشته ها: 17,016 Thanks: 31,941 Thanked 50,449 Times in 14,794 Posts	پس از ماه مبارك رمضان... آيت الله ابراهيم اميني ... پس از ماه مبارك رمضان جابربن عبدالهي انصاري مي گويد كه جمعه آخر ماه رمضان خدمت رسول گرامي اسلام(ص) مشرف شدم، به من فرمودند: جابر اين جمعه آخر رمضان است، فرمودند: وداع كن با اين ماه! مسئله اين است كه وداع يعني چه؟! مگر ماه رمضان يك موجود ذي شعوري است كه با او وداع كنيم؟ وداع كردن ماه رمضان يعني چه؟ آيا صرف اين كه دعاي وداعي كه در مفاتيح هست را بخوانيم، كافي است. مرحوم سيدبن طاووس در كتاب «اقبال» پس از اينكه اين داستان را از قول جابر مي آورد از پيامبر(ص) نقل مي كند كه معناي وداع چيست؟ آيا اين است كه بگوييم: خداحافظ ماه رمضان، ما رفتيم! مسجدها و كارها را رها كنيم بگوييم خداحافظ ماه رمضان! يا اينكه معناي ديگري دارد؟ سيدبن طاووس كساني را كه وارد ماه رمضان مي شوند، به سه دسته تقسيم مي كند و درباره آنها توضيح مي دهد؛ وداع افراد خاص دسته اول كساني هستند كه قدر ماه رمضان را دانستند و حداكثر استفاده را از ماه رمضان بردند. آنها مهمان خداوند بودند و از الطاف خدا هر چه توانستند بهره گرفتند، شب هاي احيا را درك كردند و در نماز جمعه و جماعت شركت كردند و ... اينها خوب است كه (منقول از سيد بن طاووس) ساعتي تأمل كنند و با خود بينديشند در خصوص كارهايي كه در اين ماه كردند؛ مانند شركت در نمازهاي جمعه و جماعت، كمك به فقرا و در نهايت خواهند گفت كه الحمدلله! روزه هاي ما روزه هاي واقعي بود. زبان مان روزه بود، گوش مان روزه بود، شكم مان و همه اعضا و جوارح مان روزه بود، درهاي بهشت روي ما باز شده بود و درهاي جهنم بر ما بسته بود و با توفيقات الهي توانستيم حداكثر استفاده را از ماه مبارك رمضان ببريم. ماه رمضان را در خلوت خود خطاب مي كند و مي گويد كه ما حداكثر استفاده را از تو برديم و حتي استفاده هاي خود را نيز از ماه مبارك به نظر مي آورد، صحبت مي كند و بعد مي گويد حالا اين ماه كه تمام شد، اما من مي توانستم بيشتر از آن استفاده كنم، مي گويد كه من قدر اين الطاف الهي را مي دانم و پس از ماه رمضان هم سعي مي كنم كه دستاوردهاي اين ماه را حفظ كنم، همچنان در نماز جمعه و جماعت شركت مي كنم، همچنان دعا مي كنم، صدقه مي دهم و ديگر گناه نمي كنم. چشمانم را كه توانستم در يك ماه ببندم را باز هم مي بندم، توانستم رياضت بكشم و تمرين كردم، دستاوردهاي اين تمرين ها را حفظ خواهم كرد و بعد از ماه رمضان هم همين طور خواهم بود و بعد مي گويد كه ان شاء الله تا سال آينده هم اگر زنده بمانم نيز از تمام لحظات آن استفاده خواهم كرد . اين وداع، وداع افراد خاص است. مي گويد كه من در اين ماه تقوا پيشه كردم، تمرين كردم و ديدم كه مي شود و امكان دارد كه چشم و زبانم را پس از ماه رمضان هم با توفيق الهي حفظ كنم. اينها بهترين وداع است. وداع با حسرت اما دسته دوم كساني هستند كه آن طور كه بايد از ماه رمضان استفاده نكردند و در استفاده از فيوضات آن اهمال كردند، در نماز جمعه و جماعت شركت كردند، صدقه دادند اما نه به اندازه كافي، به هر حال يك كارهايي كردند و سعي كردند كه چشم و زبان شان را به هر طريق ممكن حفظ كنند و از گناه هم يك مقداري خود را حفظ كردند، اينها روز جمعه آخر ماه مبارك را ساعتي مي نشينند و با خود خلوت مي كنند و اين اعمال را زير نظر مي گيرند و با اين ماه صحبت مي كنند و مي گويند كه ما توانستيم به طور نسبي گناه نكنيم. اين از الطاف الهي است و از كمك هاي خداست كه ما توانستيم به مقدار وسع مان يك مقداري به فقرا و درماندگان صدقه دهيم، در حالي كه مي توانستيم بيشتر بدهيم، اما نداديم. با خود مي گويند كه در اين ماه دروغ نگفتيم، اما متأسفانه غيبت كرديم، اعمال شان را يك به يك بررسي مي كنند از كارهاي خوبي كه انجام داده اند خوشحال مي شوند و مي گويند كه الحمدلله اين كارها را ما انجام داديم و اما كارهايي را كه توفيق پيدا نكردند، متأسف مي شوند و مي گويند كه خدايا اين ماه رمضان را چه جور از دست داديم، حيف نبود؟! خودشان را خطاب مي كنند كه ديدي چه اشتباهي كرديم، اين ماهي كه درهاي جهنم به كلي بسته بود، چرا بعضي وقت ها باز كردي و چرا درهاي بهشت را بعضي مواقع به روي خودت بستي. كارهاي خودشان را در اين ماه بررسي مي كنند و بعد هم مي گويند كه خب حالا كه به طور كامل نتوانستيم استفاده كنيم، اما اين مقداري كه استفاده كرديم را ادامه مي دهيم. گاهي به مسجد مي رويم، اين جور نباشد مسجد را رها مي كنيم، صدقه را هم بعد از ماه رمضان مي توان داد. بعد از ماه رمضان به نامحرم نگاه نمي كنيم، دروغ نمي گوييم، غيبت نمي كنيم، به هرحال اينهايي كه تمرين كردند مي گويند كه اينها شدني است. ماه به ماه مي گويند كه ما قول مي دهيم اين دستاوردها را از دست ندهيم و نگه داريم. اين هم يك دسته كه اگر اين هم باشد كار نسبتاً خوبي است. بر طبق آمار در ماه رمضان چهل درصد جرايم كمتر مي شود و معلوم مي شود كه اين ماه رمضان يك ماه پر بركتي است، خب همين 40 درصد را اگر كه ما حفظ كنيم سال ديگر هم 40 درصد ديگر به آن اضافه كنيم، دستاورد خيلي خوبي خواهد داشت . سعي كنيم كه با اين ماه رمضان به اين صورت وداع كنيم. دعاي وداع در مفاتيح هست، اينطور وداع كنيد. سيدبن طاووس هم اين را ذكر مي كند. دسته سوم، آن كساني هستند كه اصلاً، كانه ماه رمضان نبوده و هيچ كاري نكرده اند، اينها بد بخت و بيچاره هستند، البته آنها خوشحالند از اين كه اين ماه مي رود. ماه رمضان مزاحم شان هم بوده است. ¤ خطبه اول نماز جمعه قم، پنج مهر 1387 مصادف با 25 رمضان 1429 امضای محبّ الزهراء طاعـــــــت از دست نیاید ، گنهی باید کرد در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد ! بعداز اين لطفي ندارد حکـمراني بر دلم شهر ويـران گشته فرماندار مي خواهد چه کار . . .

10-07-2016, 12:57	#2
محب المهدي (عج) مدیر ارشد انجمنهای نورآسمان تاریخ عضویت: Jan 2009 نوشته ها: 21,032 Thanks: 20,262 Thanked 50,744 Times in 20,893 Posts	بعد از ماه رمضان چه کنیم؟ فرصت ناب بعد از ماه رمضان را از دست ندهیم. مثل کسی نباشیم که از فروشگاه کلی خرید کرده ولی در آن را باز نمی کند!/ حالِ خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از ورزش است./ چرا در مفاتیح الجنان، برای ماه شوال ادعیۀ چندانی نوشته نشده است؟/ بهترین استفاده از فرصت بعد از رمضان «عادت به خوبی‌ها» است فرصت ناب بعد از ماه رمضان را از دست ندهیم. مثل کسی نباشیم که از فروشگاه کلی خرید کرده ولی در آن را باز نمی کند!/ حالِ خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از ورزش است./ چرا در مفاتیح الجنان، برای ماه شوال ادعیۀ چندانی نوشته نشده است؟/ بهترین استفاده از فرصت بعد از رمضان «عادت به خوبی‌ها» است حجت الاسلام پناهیان: یکی از غفلت‌های مهم ما این است که قدرِ بعد از ماه مبارک رمضانِ خودمان را نمی‌دانیم. در حالی که هرچه در ماه مبارک رمضان عبادت کنیم، تازه آغازی برای زندگی معنوی پس از ماه رمضان است. این‌کار مثل این است که از فروشگاه خرید کرده‌ایم، حالا بعد از ماه رمضان، این خرید را به منزل آورده‌ایم و باید درِ آن را باز کنیم و از آن استفاده کنیم ولی معمولاً استفاده نمی‌کنیم.تقوا ثمرۀ روزه است که بعد از ماه رمضان باید به چیدن این میوه بپردازیم. مؤمنین بعد از ماه رمضان، ذائقۀ بهتری دارند. اما شیطان-غالباً- نمی‌گذارد ما به این حالِ خوش بعد از ماه رمضان توجه کنیم و از آن بهره‌برداری کنیم. حالِ خوش بعد از ماه رمضان، شبیه حال خوش بعد از ورزش است. خیلی بد است که انسان از نشاطی که بعد از ورزش جسمی و روحی پیدا می‌کند، درست استفاده نکند. برای عموم مردم، ماه رمضان خبرهایی هست. ولی برای خواص مؤمنین هم بعد از ماه رمضان خبرهایی هست. البته بی‌خبران، خبری از بعد از ماه رمضان ندارند! انسان بعد از ماه رمضان، مثل کسی که به کربلا برود و برگردد و حال خوشی پیدا کند. او وقتی به هیأت برود، خیلی بیشتر از قبل، به او مزه می‌دهد. چرا در مفاتیح الجنان، برای ماه شوال ادعیۀ چندانی نوشته نشده است؟ چون ما در ماه رمضان سنگ‌تمام گذاشته‌ایم، و حالا خودمان باید با انرژی و توانی که در ماه رمضان به‌دست آورده‌ایم، بدویم و مسیر را ادامه دهیم. مثل دونده ای که به صورت طبیعی: «بعد از عبور از خط پایان، چند قدم دیگر هم می دود!» کسانی که یک‌دفعه‌ای ترمز می‌کنند معلوم می‌شود که حرکت‌شان در ماه رمضان حلزونی بوده است! بعد از ماه رمضان، رفتارها باید تفاوت پیدا کند. یکی از پیشنهادها «عادت دادن جان خویشتن به کارهای خوب و خیر» است. امام محمد باقر(ع) می‌فرماید: «عَوِّدُوا أَنْفُسَکُمْ الْخَیْرَ»(الخرائج و الجرائح/2/596) یعنی خودتان را به کارهای خیر، عادت دهید. در روایات خیلی به «عمل مداوم» تأکید شده و تصریح فرموده‌اند که تداوم عمل خیلی مهمتر از خودِ عمل است. (إِنِّی أُحِبُّ أَنْ أَدُومَ عَلَى الْعَمَلِ إِذَا عَوَّدَتْنِی‏ نَفْسِی؛ مستدرک‌الوسایل/1/129( عادت فقط مربوط به رفتار نمی‌شود. می‌شود قلب را به برخی دوست‌داشتنی‌ها عادت داد. پیامبر(ص) در روایت می‌فرماید: «قلب خودتان را به رقّت(نازکی) عادت دهید و زیاد تفکر کنید و...؛ عَوِّدُوا قُلُوبَکُمُ الرِّقَّةَ وَ أَکْثِرُوا مِنَ التَّفَکُّرِ وَ الْبُکَاءِ مِنْ خَشْیَةِ اللَّه‏»(اعلام‌الدین/146) مثلاً بگوید: «من عادت کرده‌ام گریۀ درِ خانۀ خدا را دوست داشته باشم» نه اینکه «یک حالی پیدا کنم و بروم درِ خانۀ خدا گریه کنم!» ما نمی‌خواهیم فقط به یک «حالِ خوش معنوی» برسیم، بلکه می‌خواهیم به «مقام خوش معنوی» برسیم. در ادعیه نیز از این «مقام» سخن گفته شده است. انسان در آنجا «مقیم» می‌شود نه اینکه یک لحظه شهاب وار بیاید و برگردد.حالا چطور می‌توان به مقام خوش معنوی رسید؟ با عادت. بهترین زمان برای این «عادت دادن» بعد از ماه رمضان است، چون ما دیگر هیچ‌وقت این‌قدر قدرت معنوی نداریم. برای عادت، برنامۀ یک‌ساله نیاز است. و بهترین وقت برای یک برنامۀ یک‌ساله از این ماه رمضان تا ماه رمضان بعدی است (إِذَا کَانَ الرَّجُلُ عَلَى عَمَلٍ فَلْیَدُمْ عَلَیْهِ سَنَةً ثُمَّ یَتَحَوَّلُ عَنْهُ إِنْ شَاءَ إِلَى غَیْرِهِ وَ ذَلِکَ أَنَّ لَیْلَةَ الْقَدْرِ یَکُونُ فِیهَا فِی عَامِهِ ذَلِکَ مَا شَاءَ اللَّهُ أَنْ یَکُون؛ کافی/2/82‏( الان که هنوز آثار روزه و عبادت‌های ماه رمضان، در شما هست، شروع کنید به برنامه‌ریزی کردن برای یک‌سال آینده. اگر این کار را انجام دهید، ان‌شاء الله تا شب قدر سال آینده، به نتایج خوبی خواهید رسید. در هیأت‌، شما را به گریه کردن برای امام حسین(ع) عادت می‌دهند. وقتی این را هر هفته انجام دهید، در واقع دارید خودتان را به رقّت در روضه و مظلومیت اهل‌بیت(ع) عادت می‌دهید.آنگاه فقط ما نیستیم که به اهل‌بیت(ع) عادت می‌کنیم، بلکه اهل‌بیت(ع) هم به ما عادت می‌کنند. زمین و آسمان هم دل‌شان برای گریه‌های شما تنگ می‌شود... 94/05/08‏ لینک صوت و متن اینجا امضای محب المهدي (عج) מוות לישראל

ابزارهای موضوع	جستجو در موضوع
پرینت این صفحه / حالت نمایش بصورت پرینت شده ارسال این صفحه به ایمیل یک دوست یا خودتان	جستجو در موضوع: جستجوی پیشرفته
نحوه نمایش
حالت خطی تعویض به حالت ترکیبی تعوض به حالت رشته ای

موضوعات مشابه
موضوع	نویسنده موضوع	انجمن	پاسخ ها	آخرين نوشته
ضــیــافــت نــور (ویژه نامه ماه مبارک رمضان)	خادم الزینب	مباحث ديگر بخش اسلامی	119	04-07-2016 08:04
احاديث موضوعي (مرتبط با ماه مبارك رمضان)	kowsar	علوم حدیث	0	27-07-2012 11:05
سيره‏ عملى امام خمينى (ره) در ماه مبارك رمضان	محبّ الزهراء	نماز و روزه	0	20-07-2012 18:10
روزه از نظر قرآن	خادم الزینب	نماز و روزه	1	20-07-2012 14:33
استفتائات رهبر انقلاب درباره روزه‌داری	javadkhan	احكام	0	20-07-2012 13:11

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)