حكايت سبكتكين با آهو

محبّ الزهراء · 08-08-2011, 22:25

حكايت سبكتكين با آهو

بيهقى در تاريخ خود ماجراى عبرت‏آموز آهويى را آورده عبرت‏آموز كه نشان مى‏دهد مكافات بى‏مهرى و مهرورزى ممكن است در اين جهان باشد و شايد مقصود پيامبر صلى الله عليه و آله در سخن پيشين مكافات اين جهانى است و ما ماجراى ياد شده را با نثر شيوا و استوار خود ابوالفضل بيهقى مى‏آوريم:

از عبدالملك مستوفى به بُست شنيدم... و اين آزاد مرد مردى دبيرست و مقبول القول... گفت: بدان وقت كه امير سبكتكين رضى الله عنه بست بگرفت و با تيوزيان برافتادند.
زعيمى بود به ناحيت طالقان، وى را احمد بوعمر گفتندى، مردى پير و سديد و توانگر. امير سبكتكين وى را بپسنديد از جمله مردم آن ناحيت و بنواخت و به خود نزديك كرد و اعتمادش با وى تا بدان جايگاه بود كه هر شبى مرا او را بخواندى و تا ديرى نزديك امير بودى و نيز با وى خلوت‏ها كردى، شادى و غم و اسرار گفتى و اين پير، دوست پدر من بود، احمد بوناصر مستوفى.
روزى با پدرم مى‏گفت و من حاضر بودم كه امير سبكتكين با من شبى حديث مى‏كرد و احوال و اسرار سرگذشت‏هاى خويش باز مى‏نمود، پس گفت: پيشتر از آن كه من به غزنين افتادم، يك روز برنشستم، نزديك‏ نماز ديگر و به صحرا بيرون رفتم به بلخ و همان يك اسب داشتم و سخت تيزتك و دونده بود چنان‏كه هر صيد كه پيش من آمدى باز نرفتى. آهويى ديدم ماده و بچه با وى، اسب را برانگيختم و نيك‏رو كردم و بچه از مادر جا ماند و غمى شد، بگرفتمش و بر زين نهادم و باز گشتم.
و روز، نزديك نماز شام رسيده بود چون لختى براندم آوازى به گوش من آمد، بازنگريستم مادر بچه بود كه بر اثر من مى‏آمد و غريوى و خواهشكى مى‏كرد، اسب برگردانيدم به طمع آن كه مگر وى نيز گرفته آيد و بتاختم! چون باد از پيش من رفت. بازگشتم و دو سه بار هم چنين مى‏افتاد و اين بيچاركَك مى‏آمد و مى‏ناليد تا نزديك شهر رسيدم، مادرش هم‏چنان نالان نالان مى‏آمد و دلم بر وى بسوخت و با خود گفتم:
از اين آهو بره چه خواهد آمد؟ مادر او برين مهربان است، رحمت مى‏بايد كرد. بچه را بر صحرا انداختمم، سوى مادر بدويد و غريو كردند و هر دو برفتند سوى دشت و من به خانه رسيدم.

شب تاريك شده بود و اسبم بى‏جو بمانده، سخت دل تنگ شدم و چون غمناك در وثاق بختم، به خواب ديدم پيرمردى را سخت فرهمند كه نزديك من آمد و مرا گفت: «يا سبكتكين! بدان كه آن بخشايش كه بر آن آهو ماده كردى و اين بچكَك بدو باز دادى و اسب خود را بى‏جويله كردى، شهرى را كه آن را غزنين گويند و زار و بستان بر تو و بر فرزندان تو بخشيدم و من رسول آفريدگارم جل جلاله...»

من بيدار شدم و قوى دل گشتم و هميشه از اين خواب همى‏انديشيدم و اينك بدين درجه رسيدم و به يقين دانم كه ملك در خاندان و فرزندان من بماند تا آن مدت كه ايزد عز ذكره تقدير كرده است.

08-08-2011, 22:25	#1
محبّ الزهراء مدیر ارشد انجمنهای نور آسمان تاریخ عضویت: Feb 2010 محل سکونت: ماه نوشته ها: 17,010 Thanks: 31,941 Thanked 50,449 Times in 14,794 Posts	حكايت سبكتكين با آهو حكايت سبكتكين با آهو بيهقى در تاريخ خود ماجراى عبرت‏آموز آهويى را آورده عبرت‏آموز كه نشان مى‏دهد مكافات بى‏مهرى و مهرورزى ممكن است در اين جهان باشد و شايد مقصود پيامبر صلى الله عليه و آله در سخن پيشين مكافات اين جهانى است و ما ماجراى ياد شده را با نثر شيوا و استوار خود ابوالفضل بيهقى مى‏آوريم: از عبدالملك مستوفى به بُست شنيدم... و اين آزاد مرد مردى دبيرست و مقبول القول... گفت: بدان وقت كه امير سبكتكين رضى الله عنه بست بگرفت و با تيوزيان برافتادند. زعيمى بود به ناحيت طالقان، وى را احمد بوعمر گفتندى، مردى پير و سديد و توانگر. امير سبكتكين وى را بپسنديد از جمله مردم آن ناحيت و بنواخت و به خود نزديك كرد و اعتمادش با وى تا بدان جايگاه بود كه هر شبى مرا او را بخواندى و تا ديرى نزديك امير بودى و نيز با وى خلوت‏ها كردى، شادى و غم و اسرار گفتى و اين پير، دوست پدر من بود، احمد بوناصر مستوفى. روزى با پدرم مى‏گفت و من حاضر بودم كه امير سبكتكين با من شبى حديث مى‏كرد و احوال و اسرار سرگذشت‏هاى خويش باز مى‏نمود، پس گفت: پيشتر از آن كه من به غزنين افتادم، يك روز برنشستم، نزديك‏ نماز ديگر و به صحرا بيرون رفتم به بلخ و همان يك اسب داشتم و سخت تيزتك و دونده بود چنان‏كه هر صيد كه پيش من آمدى باز نرفتى. آهويى ديدم ماده و بچه با وى، اسب را برانگيختم و نيك‏رو كردم و بچه از مادر جا ماند و غمى شد، بگرفتمش و بر زين نهادم و باز گشتم. و روز، نزديك نماز شام رسيده بود چون لختى براندم آوازى به گوش من آمد، بازنگريستم مادر بچه بود كه بر اثر من مى‏آمد و غريوى و خواهشكى مى‏كرد، اسب برگردانيدم به طمع آن كه مگر وى نيز گرفته آيد و بتاختم! چون باد از پيش من رفت. بازگشتم و دو سه بار هم چنين مى‏افتاد و اين بيچاركَك مى‏آمد و مى‏ناليد تا نزديك شهر رسيدم، مادرش هم‏چنان نالان نالان مى‏آمد و دلم بر وى بسوخت و با خود گفتم: از اين آهو بره چه خواهد آمد؟ مادر او برين مهربان است، رحمت مى‏بايد كرد. بچه را بر صحرا انداختمم، سوى مادر بدويد و غريو كردند و هر دو برفتند سوى دشت و من به خانه رسيدم. شب تاريك شده بود و اسبم بى‏جو بمانده، سخت دل تنگ شدم و چون غمناك در وثاق بختم، به خواب ديدم پيرمردى را سخت فرهمند كه نزديك من آمد و مرا گفت: «يا سبكتكين! بدان كه آن بخشايش كه بر آن آهو ماده كردى و اين بچكَك بدو باز دادى و اسب خود را بى‏جويله كردى، شهرى را كه آن را غزنين گويند و زار و بستان بر تو و بر فرزندان تو بخشيدم و من رسول آفريدگارم جل جلاله...» من بيدار شدم و قوى دل گشتم و هميشه از اين خواب همى‏انديشيدم و اينك بدين درجه رسيدم و به يقين دانم كه ملك در خاندان و فرزندان من بماند تا آن مدت كه ايزد عز ذكره تقدير كرده است. امضای محبّ الزهراء طاعـــــــت از دست نیاید ، گنهی باید کرد در دل دوست به هر حیله رهی باید کرد ! بعداز اين لطفي ندارد حکـمراني بر دلم شهر ويـران گشته فرماندار مي خواهد چه کار . . .

ابزارهای موضوع	جستجو در موضوع
پرینت این صفحه / حالت نمایش بصورت پرینت شده ارسال این صفحه به ایمیل یک دوست یا خودتان	جستجو در موضوع: جستجوی پیشرفته
نحوه نمایش
حالت خطی تعویض به حالت ترکیبی تعوض به حالت رشته ای

موضوعات مشابه
موضوع	نویسنده موضوع	انجمن	پاسخ ها	آخرين نوشته
يك آيه به همراه حكايت و شعر	mostafa194	مباحث قرآنی	14	20-03-2011 20:34
قسمتى از حكايت ابراهيم و اسماعيل عليهم السلام بروايت ابن عباس	vorojax	تفسير الميزان جلد 1	0	22-01-2011 17:09
حكايت ديدار اسماعيل هرقلي	hossein moradi	تشرف یافتگان	0	29-12-2010 10:10
جزيره خضرا	hossein moradi	امام زمان عجل الله تعالی فرجه	0	11-09-2010 10:34
حكايت توبه كردن جوان كفن دزد	ali20	حكايات و داستان ها	0	27-03-2010 09:59

کاربران در حال دیدن موضوع: 1 نفر (0 عضو و 1 مهمان)

لینک ها